Kimki köngülni qattiq söz bilen jarahetler iken, anga achchiq til zeherlik neyzidek sanchilidu. Köngüldiki til neyzisining jarahiti pütmes; u jarahetke héch nerse melhemlik qilmas.
Agar bir köngülde til neyzisining jarahiti bolsa, peqet yaxshi söz we shirin til anga melhem we rahetdur. Mulayim söz — wehshiylerni ülpetke aylanduridu; séhrger efsun oqup, yilanni uwisidin chiqiridu.
Tilgha ixtiyarsiz — elge étibarsiz. Köp, mezzisiz sözleydighan ezme — kéchiliri tang atquche tinmay qawaydigan itqa oxshaydu. Tili yaman adem — xelq könglini jarahetleydu, öz bashigha hem apet yetküzidu. Nadanning wehshiylerche hörkirimiki — éshekning bimehel hangrimiqi. Xushsuxen adem yumshaqliq bilen dostane sözleydu; köngülge chüshüshi mumkin bolghan türlük-tümen ghem xushsuxenning sözi bilan ghayib bolidu. Sözde her qandaq yaxshiliqning imkani bar, shuning üchün hem eytidulerki; «nepesning jéni bar...»
Özi xunük, gépi tétiqsiz, awazi yéqimsiz adem paqigha oxshaydu. Bext béghishlighuchi taza roh menbeyi hem til; yamanliqlar keltürgüchi , adawet tügminige su bashlighuchi hem achchiq tildur. Til tizginini tutalighan adem — danishman aqildur; sözge erk bergen adem — endishisiz we peskeshtur. Til shirin we yéqimliq bolsa yaxshi; til bilan dil bir bolsa aningdin yaxshi. Til bilan dil — insandiki eng yaxshi ezalardur. Bostanda — gül köptur, gülghunche we reyhanlar eng yéqimliq we xushhid güllerdur.
Adem — tili bilen bashqa haywanlardin imtiyazliqtur. Uning tili arqiliq bashqa ademlerdin ewzelliki bilinidu. Til — shunche sherepi bilen nutuqning qoralidur. Eger nutuq nabab chiqsa — tilning apitidur.(Newaiy)